باز نشر نوشته های این وبلاگ تنها با ذکر منبع آزاد می باشد.

۱۳۹۰ آذر ۳۰, چهارشنبه

دلزده از غوغای رنگ ها، بیرنگی را تجربه می کنیم


   
سایت بیرنگی فعالیت خود را آغاز نمود. این خبری است که در وحله ی نخست کنجکاوی مارا برانگیخت و برای ارضاء این کنجکاوی، از پشت پنجره نگاهی به درون آن انداختیم و سپس با کمی تردید در آن پای نهاده و به گوشه‌ای خزیده تا مانند عادت معمول- در هنگام ورود به مجلسی نا آشنا- آمدوشدِ دیگران را نظاره کنیم و چشمان‌مان با امید به دیدن آشنایی هر چند دور، گرداگرد محیط جدید را واکاود.
در نگاه اول مجلسی‌ست آراسته که برگزارکننده‌گانش بی تردید تلاش وزحمات زیادی در پدیداری آن  متحمل شده‌اند . در کنار این آراسته‌گی، همسازی و ترکیبِ صفحه بندی در کاربرد فنیِ فضای موجود با بکارگیریِ هنرمندانه‌ی طراحی و رنگ بندیِ قالب و نوشتار، بی گمان نشان از روح ظریف و بها دادن به هنر در نزد طراحان این فضا را دارد.
اکنون زمانی گذشته و یخ‌های اولیه کم‌ کم آب شده اند و دوستان به فراخورِ هدفی که دنبال میکنند فعالیت خود را در فضای جدید شروع کرده و خواهند کرد.
باز هم مطابق عادت معمول پرسش‌های زیادی در ذهن‌های کنجکاو موج می‌زند. پرسش‌هایی که برخی از آنها بجاست و قلیلی نیز ریشه در تجربیات نه چندان دلپذیر گذشته‌ی ما در سایت‌های مشابه دارند. مدیران سایت سعی خود را در پاسخ گویی به بسیاری از این پرسش‌ها نموده و درهای گفتگو ومجاری ارتباط را طراحی کرده اند که این نوید از اعتقاد به نگاهی سیستماتیک در بهره گیری از بازخور کاربران و مخاطبان دارد.
بیشتر ما ازل را می شناسیم و غزل را! نه به دیدار و شنیدارشان - که از بد ایام همه‌مان، ناگزیر نقابی بر چهره کشیده‌ایم به پرهیز از دژخیمان- که به نوشتارشان و بیان افکارشان در دنیایی آکنده از نوشتار! گفته‌اند میزبان مجلسی هستند بی ریا، وتلاش شان را برای روشنی این خانه به کار خواهند گرفت و تاریکی را بر نخواهند تافت.
این بخشی از گفته‌ی ازل گرامی در باره ی فلسفه‌ی وجودی این سایت است: " ما این سایت را برای کسب درآمد و تجارت باز نکرده‌ایم، سال‌های زیادی از زندگی‌ام را به مبارزه گذرانده‌ام و به هیچ گروه و حزبی وابستگی ندارم. با تمام وجود می خواستم مکانی را داشته باشیم که هموطنانمان بتوانند در آزادی کامل در آنجا به فعالیت بپردازند، جایی که بدون هیچ وابستگی سیاسی، مرکزی برای هرگونه اطلاع رسانی باشد. این تنها دلیل و هدف ما برای ایجاد این سایت بود."
اکنون ماییم! در خانه ای با امکاناتی درخور و محیطی آماده برای روشنگری!
غرض از قلمی کردن این سطور یادآوری به خودم ودیگر دوستان و سروران بود که ما نیز وظایفی داریم. ما نیز برای رسا‌تر کردن صدای این رسانه و فریاد خود می بایست تلاش کنیم. از تجربیات خوب خود و از تلخکامی‌های دیرین‌مان بهره گیریم تا این خانه را آراسته تر سازیم. نخستین گام ما همین باور خانه بودن اینجاست! اگر بپذیریم که به مهمانی نیامده‌ایم و به سنگری جدید در مبارزات آزادی خواهی مردم ایران خزیده‌ایم، آنگاه بر اهمیت و تاثیر عملکردمان بیش از پیش حساس خواهیم شد و هر کلیکی که بر صفحه کلید خود می زنیم را به مثابه تیری به قلب دشمنان آزادی خواهیم دانست و بالطبع در نشانه گیری خود دقیق تر خواهیم بود.
دوستان برآنم که در مبارزات آزادی خواهی خود تکثر و قدرت بلندگوهای‌مان نقش حیاتی داشته و همه ی ما  -صرف نظراز اختلاف های تاکتیکی مان در روند به زیر کشیدن دیکتاتوری آدم خوار- موظفیم که بر تقویت رسانه‌های آزادی خواه بکوشیم.
چه می توانیم بکنیم؟
برای پاسخ به این پرسش و برای پرهیز از اطاله کلام به چند مورد کاربردی که در توان ماست بسنده می کنم و امیدوارم که این خلاصه پیش درآمد پیشنهاد ها راه های کاربردی بیشماری گردد که با شناخت راقم از توانایی ها و دانش بی مرز اساتید گرامی که در میان ما حضور دارند، سهل‌الوصول تر از آنی‌ست که در نگاه اول پنداشته می‌شود.
- شناساندن و تبلیغ هرچه بیشتر و همیشگی سایت به دوستان و دیگر فعالان. استفاده از همه ی فضا های مجازی مانند: صفحات شخصی و عمومی فیس بوک، فروم ها، انجمن ها، وبلاگ ها غیره ...
- کلیک کردن و باز نمودن مطالب پیوند(لینک) داده شده . با اینکار نام این سایت در آمار مراجعه کننده گان به سایت های مرجع تبث خواهد شد و شاید موثرترین راه شناسادن این سایت خواهد بود. در همین ارتباط لازم به ذکر است که میزان مثبت و منفی گرفتن یک مطلب دراولویت نخست نیست و آنچه بیشتر اهمیت دارد ورود به سایت‌ها و صفحات دیگر از کانال و مجرای سایت بیرنگی ست. پس برماست که فارغ از هم نظر بودن و یا نبودن با مطلب لینک شده و احیانن شخص لینک گذار، به منظور عمل کردن به این وظیفه بر روی مطالب کلیک کرده و صفحه اصلی را باز کنیم. اینکار علاوه بر مزایای ذکر شده انگیزه ی وبلاگ نویسان را در به اشتراک گذاشتن مطالب‌شان در این سایت می افزاید.
-پرهیز از بی تفاوتی و انفعال در عملکرد سایت. اگر بر این باوریم که این سایت متعلق به ماست پس مدیران را تنها نگذاریم .پیشنهادات و انتقادات ما بر عملکرد موثرتر مدیران تاثیری غیر قابل انکار دارد. بدون واهمه و رودربایستی به همدیگر تذکر دهیم تا از اشتباهات گذشته در محیط های مشابه جلوگیری گردد.
بی گمان دانش مدیران در گرداندن این سایت قابل اعتناست و تجربه ی شان زیاد ولی دانش و تجربه ی تیمی ما به مراتب بیشتر و کاراتر است.
- خود و دیگران- حتا مدیران سایت- را موظف و ملزم به اجرا و پایبندی به مقررات مدون سایت بدانیم و اگر روش و قانونی را نمی پسندیم برای تغییر و بهینه کردن آن طرح و پیشنهاد دهیم ولی تا آنزمان فراموش نکنیم که قانون کنونی، لازم الاجراست . و فراموش نکنیم که " قانون بد به مراتب از بی قانونی بهتر است."

با امید به آزادی ایران از دست دژخیمان و آرزوی توان مندی برای مبارزان راه آزادی و روشنگری.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر